XV. Louis jego życie

<p>XV. Król Francji Ludwik (15 lutego 1710 - 10 maja 1774) był drugim królem Francji przed rewolucją francuską. Chociaż był znany jako „Drogi Ludwiku”, jego nieodpowiedzialność fiskalna i manewry polityczne położyły podwaliny pod upadek rewolucji francuskiej i ostatecznie monarchii francuskiej XV. Ludwik urodził się 15 lutego 1710 roku w zamku wersalskim jako syn władcy Burbonów, XIV. Jako prawnuk Lajosa. Jego dziadek, królewski książę Francji Ludwik. Jego ojciec, królewski książę Ludwik (1682–1712), książę Burgundii, był także pierworodnym, kolejnym następcą tronu, którego był trzecim synem. Jego matką była księżniczka Mária Adelheid Sabaudii (1685–1712) z rodu Sabaudzkiego II. Córka księcia Wiktora Amadé z Sabaudii. Po urodzeniu księcia Ludwika otrzymał tytuł księcia Anjou, który od urodzenia nosił także jego wuj, król Hiszpanii Filip V. Był to polityczny sygnał, że Burbonowie nigdy nie zrezygnują z tronu hiszpańskiego, do którego rościli sobie pretensje także austriaccy Habsburgowie. W wieku jednego roku, w 1711 roku, stracił dziadka, głównego następcę tronu, a potem kolejnych. roku, w lutym 1712 roku, obojgu rodzicom zagrażało jeszcze życie z powodu odry. Na początku marca zaraził się także sam książę Anjou i jego pięcioletni brat, książę Bretanii, również ochrzczony Ludwik (1707–1712). Starszego chłopca nie udało się już uratować, zmarł 8 marca, natomiast najmłodszego, późniejszego XV. Lajos został uratowany dzięki troskliwej opiece guwernantki, a w wieku dwóch lat, po serii tragedii rodzinnych, sam został następcą tronu w roku 1715. 1 września XIV. Po śmierci Ludwika nowym królem został pięcioletni książę Anjou, uważany przez wszystkich za bystre i utalentowane dziecko. Następnego dnia XV mianowano bratanka zmarłego króla, księcia Orleanu Filipa (II.) (1674–1723). Ludwik został koronowany na króla 25 października 1722 roku w katedrze w Reims, w wieku 13 lat. Jego osiągnięcie pełnoletności zostało ogłoszone przez parlament (tj. sąd) paryski 15 lutego 1723 r., tego samego dnia, w którym ukochany wuj Ludwika, książę Orleanu Filip, złożył rezygnację z regencji. Na prośbę króla książę Filip pozostał drugą najważniejszą osobą w kraju na stanowisku premiera aż do swojej śmierci w grudniu 1723 roku. Następnie król mianował Ludwika, księcia Burbon, na swojego nowego premiera. Dwór francuski zaczął szukać narzeczonej dla króla. Wybór (z braku lepszego słowa) padł na Marię Leszczyńską, córkę zdetronizowanego króla Polski, Stanisława Leszczyńskiego. Ślub odbył się 5 września 1725 roku w Fontainebleau. 15-letni młody mąż i jego 22-letnia żona wydawali się szczęśliwi i w latach 1727-1737 mieli 11 dzieci, z których jedno zmarło. Pomimo wielu dzieci, XV. Ludwik był notorycznie niewiernym mężem. Za życia Ludwika miało miejsce wiele zmian politycznych i społecznych, a on przewodniczył ważnej epoce w historii Francji. Choć rewolucja ostatecznie obaliła monarchię, XV. Lekcje życia Lajosa są nadal ważne dla historii. Zmarł 14 maja w wieku 64 lat w Wersalu, miejscu jego spoczynku: katedrze Saint-Denis.</p>

XV. Louis Waluta

<p>XV. Za panowania króla Francji Ludwika od 1715 do 1774 r. w mennictwie francuskim zaszły istotne zmiany.W latach 1715-1720 próbował on ożywić francuską gospodarkę przy pomocy szkockiego bankiera Johna Law. Prawo wystawiało banknoty i zakładało firmy zajmujące się handlem kolonialnym. Przedsięwzięcie zakończyło się sukcesem, ale wkrótce upadło z powodu spekulacji. Spadek przyniósł jednak także pozytywne skutki: ożywił się handel, zmniejszyło się zadłużenie państwa, a nawet zmniejszyło się zadłużenie chłopstwa. Oprócz monet srebrnych i złotych bito także nowe monety miedziane, którymi dokonywano codziennych płatności.Zmiany monet przyczyniły się do ożywienia gospodarki francuskiej i zwiększyły popularność króla.</p>