Taisho jego życie

<p>Cesarz Taishō był 123. władcą Japonii, panującym od 1912 do 1926 roku. Jego osobiste imię brzmiało Yoshihito i za jego panowania Japonia kontynuowała modernizację swojej gospodarki. Yoshihito został ogłoszony księciem koronnym 3 listopada 1889 roku, po śmierci swoich dwóch starszych braci. Wstąpił na tron 30 lipca 1912 roku. Cesarz Taishō od dziecka był chorowity, a jego rola polityczna była niemal znikoma. W późniejszych latach zaczął cierpieć na zaburzenia psychiczne i w 1921 roku jego syn, książę koronny (późniejszy cesarz) Hirohito, został mianowany księciem regentem. Za jego panowania, zwanego erą Taishō, polityka zagraniczna Japonii była przyjazna mocarstwom zachodnim, zwłaszcza Wielkiej Brytanii i Stanom Zjednoczonym Ameryki. W kraju coraz częściej stosowano procedury parlamentarne i poszerzano prawo głosu. Więcej wyborców przyciągnęło ograniczenie prawa do głosowania w sprawie zobowiązania podatkowego, które zostało całkowicie zniesione w 1925 r. W epoce Taishō rozkwitła polityka międzypartyjna i uchwalono prawa korzystne dla pracowników. Japonia w dalszym ciągu wywierała presję na Chiny, aby uzyskać ustępstwa gospodarcze i polityczne oraz zawarła traktaty z krajami zachodnimi, które uznawały jej interesy w Korei, Mandżurii i pozostałej części Chin. Kryzys gospodarczy pod koniec okresu Taishō spowodował wiele cierpień na wiejskich terenach Japonii. Cesarz ze względu na stan zdrowia żył w odosobnieniu i zmarł na atak serca w Hayama 25 grudnia 1926 roku w wieku 47 lat po walce z zapaleniem płuc. Jej następcą został jej syn, cesarz Hirohito. Sadako Kujo (九条節子, Sadako Kujo, 25 czerwca 1884 - 17 maja 1951) była żoną cesarza Taisho i matką cesarza Japonii Sowy.</p>

Taisho Waluta

<p>Za panowania japońskiego cesarza Taishō, od 1912 do 1926 roku, w japońskim monetarstwie zaszło wiele ważnych zmian. W 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, rząd japoński zaprzestał emisji srebrnych monet. Decyzja ta wynikała z faktu, że w czasie wojny cena srebra znacznie wzrosła, a rząd nie był w stanie zapewnić stabilności wartości srebrnych monet.W 1917 r. rząd japoński obniżył wartość złotych monet. Decyzja ta miała także związek z I wojną światową, gdyż w czasie wojny cena złota znacznie wzrosła. Dzięki tej zmianie wartość 1 jena złota zmniejszono do 200 senów zamiast 250. Za panowania Taishō wprowadzono srebrne monety o wartości 10 senów oraz złote monety o wartości 1 i 5 jenów. Monety miedziane nadal odgrywały rolę ważną rolę w japońskim systemie monetarnym. Moneta w okresie Taishō miała znaczący wpływ na japońską gospodarkę. Zakończenie emisji srebrnych monet i zmniejszenie wartości złotych monet pomogło w utrzymaniu stabilności japońskiego systemu monetarnego. A wprowadzenie nowych monet pomogło zmodernizować japońską gospodarkę.</p>