Laszlo I (święty) jego życie

<p>(Święty) László, król Węgier i Chorwacji od 1077 do 1095, urodził się jako drugi syn rodu Árpádów. Jego ojcem był król Węgier Béla I, a matką polska księżniczka Adelajda. Za panowania króla László dokonał znaczącej ekspansji terytorialnej i ugruntował porządek wewnętrzny królestwa. Według legendy znany jest z walki z „kun” (tureckim najeźdźcą), który porwał węgierską dziewczynę. Po śmierci swojego brata Gézy został koronowany na króla László w sporze inwestycyjnym po stronie papieża, choć był on w konflikcie ze Świętym Cesarzem Rzymskim IV. Pogodził się także z Henrikiem. W 1085 r. kanonizował pierwszych węgierskich świętych, w tym króla Istvána I i księcia Imre. Król László wprowadził surowe prawa, które karały śmiercią lub okaleczeniem łamiących prawa własności. W 1091 r. dokonał niemal całkowitego najazdu na Chorwację, co zapoczątkowało okres ekspansji średniowiecznego Królestwa Węgier. Jego zwycięstwa nad Pieczyngami i Kunkami zapewniły bezpieczeństwo wschodnim granicom jego królestwa na około 150 lat. Król László zmarł nagle w czasie przygotowań do I krucjaty. Jako idealny rycerz węgierski, naród czcił go jako świętego jeszcze przed jego oficjalną kanonizacją. Po śmierci został kanonizowany w 1192 r., jego święto przypada 27 czerwca.</p>