II. Lipot jego życie

<p>II. Leopold (Wiedeń, Austria, Cesarstwo Niemiecko-Rzymskie, 5 maja 1747 - Wiedeń, Austria, Cesarstwo Niemiecko-Rzymskie, 1 marca 1792) był Świętym Cesarzem Rzymskim, Arcyksięcia Austrii, Króla Węgier i Czech od 1790 do 1792 pomiędzy. Wcześniej był wielkim księciem Toskanii przez prawie dwadzieścia pięć lat, między 1765 a 1790. Był trzecim synem cesarzowej Marii Teresy i cesarza niemiecko-rzymskiego Ferenca I. Do jego braci należeli późniejszy II. Cesarz Józef, a także Maria Karolina Neapol i królowa Francji Maria Antonina W 1761 roku, po śmierci swojego brata, arcyksięcia Józefa Károly’ego, został dziedzicem Wielkiego Księstwa Toskanii, otrzymując jednocześnie tytuł. rękę narzeczonej swego brata, córki króla Hiszpanii, Marii Ludoviki. Ich ślub odbył się w 1765 roku i przez lata para, podobnie jak ich rodzice, doczekała się łącznie szesnaściorga dzieci. Od ich potomków wywodzą się późniejsze główne i trzy dodatkowe gałęzie dynastii Habsburgów-Lotaryngii: toskańska, cieszyńska i węgierska gałąź palatynska. Za panowania Florencji uczynił Toskanię modelowym państwem oświeconego absolutyzmu. Sprzeciwił się temu i jako pierwszy w nietypowy dla swoich czasów sposób zniósł zarówno karę śmierci, jak i tortury. Po tym, jak jego brat, cesarz, zmarł bezpotomnie w 1790 r., został cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W imperium Habsburgów i na Węgrzech szybko zaczął wycofywać elementy józefinizmu w celu zapewnienia pokoju wewnętrznego. Obawiając się powstania idei rewolucji francuskiej, w 1792 roku rozszerzył na całe imperium tajną policję, z powodzeniem stosowaną w Toskanii. zmarł 1 marca (w wieku 44) w Wiedniu, Austria, Cesarstwo Niemiecko-Rzymskie.</p>

II. Lipot Waluta

<p>II. Lipót (1747-1792) był władcą imperium Habsburgów i królem Węgier w latach 1790-1792. Za jego panowania w cesarstwie bito różne rodzaje pieniędzy, w tym monety srebrne i miedziane. II. Wczesne monety Lipota obejmowały talary i srebrne tizenkrajcáry , srebro bite w różnych regionach imperium. Monety te na ogół reprezentowały wyższe wartości tamtych czasów i służyły jednostkom gospodarczym cesarstwa.W 1790 r. II. Lipót wprowadził monetę Lipótinus, która była srebrną monetą. Moneta ta była typowo bita w różnych prowincjach cesarstwa i była używana w codziennych transakcjach, oprócz srebrnych talarów i Lipótinusa II. W okresie Lipota bito również miedziane monety. Te miedziane monety miały na ogół mniejszą wartość i były wykorzystywane do lokalnej działalności handlowej. Monety były emitowane w dwóch nominałach: krajcáros i denar. Krajcáros był największym nominałem i reprezentował 1/120 forinta, podczas gdy denar zawierał najmniejszą wartość, 1/240 forinta II. Lipót zmarł w 1792 r., więc jego monety nie rozprzestrzeniły się poza wspomniany okres.</p>