Abd al-Aziz jego życie

<p>Abd al-Aziz (Marrakesz, 23 lutego 1878 - Tanger, 9 czerwca 1943) był sułtanem Maroka od 1894 do 1908. Po śmierci ojca Hassana I został ogłoszony sułtanem Maroka. Z pomocą doradców europejskich młody sułtan podjął próbę modernizacji kraju, lecz jego wysiłki – zwłaszcza dotyczące systemu podatkowego – zakończyły się niepowodzeniem. Tłem tego był brak doświadczonych urzędników we współczesnej administracji publicznej, a także wrogie zachowanie konserwatywnych warstw wpływowych i szlacheckich. Drugim problemem Abd al-Azíza była jednak rywalizacja mocarstw europejskich o Maroko. Na konferencji w Algeciras, która trwała od stycznia do kwietnia 1906 roku, podpisał traktat uświęcający wpływy europejskie i przyznający specjalne prawa Hiszpanii i Francji. W konsekwencji w 1907 roku jego brat Abd al-Hafíz wszczął bunt w Marakeszu, a jego wojska pokonały siły Abd al-Azíza 19 sierpnia 1908 roku. Dwa dni później sułtan złożył rezygnację, po czym przez dziesięciolecia mieszkał w Tangerze za nagrodę otrzymaną od brata i zmarł w 1943 roku. Jego następca, Abd al-Hafíz, rządził Marokiem od 1908 do 1912 roku.</p>

Abd al-Aziz Waluta

<p>Sułtan Abd al-Aziz wstąpił na tron Maroka w 1894 roku. Podczas swojego panowania przeprowadził znaczące reformy, w tym restrukturyzację systemu finansowego. W 1895 r. otworzył w Fezie nową mennicę, w której przy użyciu nowoczesnych technologii bito monety kraju, wykonane z dwóch rodzajów materiałów: złota i srebra. Waga złotych monet wynosiła 20, 40, 60, 100 i 200 dirhamów, a srebrnych monet 5, 10, 20, 50 i 100 dirhamów. Wartość monet oznaczono monogramem sułtana i imieniem sułtana. Nowe monety zostały wyprodukowane przy użyciu nowoczesnej technologii i charakteryzowały się dokładną wagą i czystością. Dzięki temu system finansowy Maroka stał się bardziej niezawodny i stabilny, a niektóre monety wybite przez Abd al-Aziza nadal mają znaczną wartość kolekcjonerską.</p>