Jiaqing (dynastia Qing) jego życie

<p>Cesarz Jiaqing (13 listopada 1760 - 2 września 1820), znany również pod imieniem świątynnym Cesarz Renzong Qing, osobiście Yongyan, był szóstym cesarzem z dynastii Qing pod przewodnictwem Mandżurów i piątym cesarzem Qing rządzącym Chinami. Cesarz Yongyan Qianlong He był 15. synem. Jego matka Ling była szlachetną małżonką, córką Wei Qingtai, chińskiego urzędnika Han. Podczas swojego panowania prześladowała Heshena, skorumpowanego faworyta jej ojca, i próbowała przywrócić porządek w imperium, ograniczając przemyt opium do Chin. Po śmierci cesarza Qianlonga na początku lutego 1799 r. cesarz Jiaqing przejął kontrolę nad rządem i postawił przed sądem Heshena, ulubionego urzędnika swojego ojca. Cesarz Jiaqing miał łącznie 14 małżonków, w tym 2 cesarzowe, 2 cesarskie szlacheckie małżonki, 4 konkubiny i 6 konkubin: cesarzowa Xiaoshurui z klanu Hitara (2 października 1760 - 5 marca 1797), cesarzowa Xiaoherui z klanu Niohuru (20 listopada 1776 - 23 stycznia 1850) 1820. 2 września cesarz Jiaqing zmarł w Podróżującym Pałacu Rehe (Jehol), 230 km (140 mil) na północny wschód od Pekinu, gdzie dwór cesarski miał letnią kwaterę. Jego następcą został jego drugi syn, Mianning, który stał się znany jako cesarz Daoguang .</p>

Jiaqing (dynastia Qing) Waluta

<p>Za cesarza Jiaqinga (1796-1820) chińskie monety kontynuowały rozwój zapoczątkowany przez dynastię Qing. Za panowania cesarza chińskie mennice znacznie zwiększyły ilość pieniądza, aby zaspokoić rosnący popyt.Jedną z najważniejszych cech monety cesarskiej było powszechne stosowanie monet miedzianych. Monety miedziane były używane w Chinach już wcześniej, ale za panowania Jiaqinga stały się najpowszechniejszą formą waluty. Zaletą monet miedzianych była ich niska cena i łatwość produkcji, co ułatwiało masową produkcję. Średnica monet miedzianych wynosiła zwykle 20-25 mm, a ich waga wahała się od 1 do 2 gramów. Zwykle zawierały imię cesarza i rok bicia.W okresie Jiaqing kolejną ważną cechą chińskich monet było użycie monet z brązu. Monety z brązu były używane w Chinach już wcześniej, ale ponownie stały się popularne za panowania Jiaqinga. Zaletą monet brązowych była większa trwałość od monet miedzianych, co zwiększało ich żywotność, ich średnica wynosiła zwykle 25-30 mm, a waga wahała się od 2 do 5 gramów. Na monetach z brązu widniało imię cesarza, rok wybicia i miejsce bicia.. Bicie okresu Jiaqing obejmowało także wiele innowacji. Na przykład za panowania cesarza wprowadzono monety z miedzi dziurkowanej, które były łatwiejsze w noszeniu i obsłudze, zwykle miały średnicę 20–25 mm i wagę 1–2 gramów. Na wybitych monetach miedzianych znajdowało się zazwyczaj imię cesarza i rok bicia.Rozwój technologiczny monet chińskich w okresie Jiaqing stworzył warunki do dalszego rozwoju w kolejnych dziesięcioleciach.</p>